"Bir gün çocuklarımızın merakla, anne babalarının inişsiz çıkışsız,
düzenli, resimlerin dondurduğu gibi durağan hayatlar yaşadıklarını,
sabahları kalkıp hayatın kaldırımlarını gururla adımladıklarını sanarak,
bizim esas yaşantılarımızın, esas gecelerimizin hırpani deliliğini,
bitikliğini, cehennemini ve o anlamsız yol kâbusunu akıllarının ucundan
bile geçirmeden bakacakları fotoğraflardı bunlar. Hepsi sonsuz ve
başlangıçsız bir boşluğun içinde. Umursamazlığın dokunaklı türleri."
Yolda - Jack Kerouac
"Yetişkin yıllarında, oradan oraya dolaşıp durduğum sıralarda kaybettiğim hazineler arasında Annabel'i, anne babasını ve aynı yaz, teyzemi baştan çıkarmaya çalışan, Mr. Cooper adında, ağırkanlı, orta yaşlı, hantal bir beyi bulvar kahvelerinden birinde, bir masanın çevresinde gösteren, teyzemin çektiği fotoğraf da vardır. Tam o sırada çikolatalı dondurmasına eğilirken yakalandığı için çok iyi çıkmamıştır bu fotoğrafta Annabel, öyle ki (resmi hatırladığım kadarıyla) güneşli bir lekeye dönüşen şirinliği içinde tek seçilen zayıf, çıplak omuzları ve ortadan ayırdığı saçının çizgisi olmuş. Fakat ötekilerden biraz uzakta oturan ben, dramatik bir gösterişlilik içinde çıkmışım; üstünde koyu renk bir spor gömlek, iyi dikilmiş beyaz bir şort, ayak ayak üstüne atmış, yan durmuş uzaklara bakan efkârlı, kalın kaşlı bir oğlan çocuğu... Bu fotoğraf o uğursuz yazın son günü, kaderi değiştirmek, için giriştiğimiz son umarsız çabadan birkaç dakika önce çekilmişti."
Lolita - Vladimir Nabokov
sıradan fotoğraflar, özel insanlar tarafından ısıtılıp donuk hallerinden kurtarılabilir kimi zaman. müzik de hikâye anlatmanın bir yolu. (belki de fotoğraflar özeldir de sadece bazı insanlar "o"nu görüp, yakalar.)
fotoğraflardan ziyade, eski el kamerasıyla çekilmiş, videolu fotoğraf albümü kısımlarında yukarıdakilerle benzer tonlara yaklaşan, Stories We Tell isimli özel bir belgesel var bir de.
